Ողջույն այսօր կպատմեմ մի հրաշալի գրքի մասին ։ Գիրքը ընթերցել եմ վերջերս ։ Այս գիրքը այն մասին է :
Դորիան Գրեյի դիմանկարը» գիրքն ինձ սովորեցրեց, որ ամեն ինչ չես կարող ճիշտ գնահատել ըստ արտաքին գեղեցկության:Մարդն իրեն միշտ պետք է սիրի, սակայն գոռոզ կամ ինքնասիրահարված չլինի։ Հաճախ ենք հանդիպում, որ գոռոզությունը երբեք լավ ավարտի չի հանգեցնում: Որքան էլ հաճելի է, երբ գեղեցիկ ես, միևնույն է, առաջնայինը մարդու ներքինն է` հոգու գեղեցկությունը: Մեր օրերում մարդիկ ամեն կերպ փերձում են ծերությունը թաքցնել վիրաբուժական կամ ներարկումների միջոցով փորձում են երիտասարդ երևալ, բայց ես կարծում եմ , որ ամեն տարիք յուրովի է գեղեցիկ: Հարկավոր չէ ունենալ գեղեցիկ, երիտասարդ արտաքին, հարկավոր է լինել Մարդ այսինքն բարիմ կամեցող աջակցող այլ ոչ թե լինել նենգ և չար: Ստեղծագործության գլխավոր հերոսը` Դորիան Գրեյը, վեպի սկզբում արտահայտեց գեղեցիկ զգացումներ իր հանդեպ, լավ մարդու տպավորություն թողեց: Իմ կարծիքով՝ նա դարձավ վատը իր բացառիկ գեղեցկության և Լորդ Հենրիին լսելու պատճառով: Նա ընկնում է Լորդ Հենրիի ազդեցության տակ․ նրան սխալ ճանապարհով է տանում Հենրին: Դորիան Գրեյը երբեմն գիտակցում էր իր կատարած սխալները․ տեսնելով դիմանկարի վրա կատարվող փոփոխությունները՝ ուզում էր շտկել ինչ-որ բան։ Սակայն Հենրին նրան մոլորեցնում էր:
Ես հասկցա մի բան որ հոգու գեղեցկությունն է կարևոր: Խորհուրդ կտամ ընթերցել :