Կոռուպցիան համատարած խնդիր է, որը տանջում է հասարակություններին ամբողջ աշխարհում: Այն վերաբերում է վստահված իշխանության չարաշահմանը անձնական շահի համար, որը հաճախ ներառում է կաշառակերություն, խարդախություն, յուրացում, նեպոտիզմ կամ այլ ոչ բարոյական պրակտիկա: Կոռուպցիան կարող է առաջանալ տարբեր մակարդակներում՝ սկսած անհատական գործողություններից փոքր կազմակերպությունում մինչև լայնածավալ համակարգային կոռուպցիա, որն ազդում է ամբողջ ազգերի վրա:
Կոռուպցիա երևույթը հայտնի է վաղուց, սակայն որպես սոցիալական իրողություն
սկսել է շրջանառվել վերջին տասնամյակների ընթացքում: «Կոռուպցիա» տերմինի
կիրառումը քաղաքականության մեջ վերագրվում է դեռ Արիստոտելին, ով սահմանում
էր բռնապետությունը որպես սխալ, փչացած, այսինքն միապետության կոռումպացված
ձև: Հռոմեական իրավունքի մեջ այդ տերմինով բնորոշվում էր մի քանի անձանց
գործունեությունը, որն ուղղված էր դատական գործընթացի կամ հասարակական
կառավարման բնականոն ընթացքի խանգարմանը: «Կոռուպցիա» հասկացության
ժամանակակից սահմանումներից առավել համառոտներից մեկը պատկանում է
Ջ.Սենտուրիային, ով բնորոշել է այն հետևալ կերպ. սեփական շահի համար
հասարակական իշխանության չարաշահում:
Ադրիանա Յայլոյանի 